Coyote 03

Uwielbiam pracę autorki, mam wszystkie jej tytuły, które wyszły w Polsce. W Coyote się zakochałam, piękna kreska i kochani bohaterowie. Są tacy słodcy i podobało mi się, że mówili do siebie po pseudonimach. Jakbym miała wymienić minusy to zdecydowanie minusem jest czekanie na kolejny tom. :P

Tempo historii znacznie zwolniło, co nie jest dla mnie minusem, stopniowe dowiadujemy się więcej i więcej. Kreska jak zwykle jest cudowna i przykuwa wzrok na dłużej :) Niecierpliwie będę czekać na kontynuację ponieważ wątpię by Ranmaru zakończyła tę historię w taki sposób

Uwielbiam Zariya. Jej kreska jak zwykle powala. Nie inaczej było w przypadku trzeciej części Kojota. Fabuła w tym tomie odrobinę zwalnia, ale nie sądzę żeby był to powód do narzekań. Autorka bardziej skupia się na konflikcie między mafią a wilkołakami. W tym tomie też możemy zobaczyć jak uczucia Lili powoli się rozwijają.

Uroczy tomik, choć mam wrażenie, że nic się nie posunęło do przodu w fabule. Mam nadzieję, że historia o ludzkim Romeo i wilkołaczym Julianie nie zakończy się tak jak u Szekspira.... Tłumaczenie bardzo ładne, jakieś drobne mankamenty, w tym omyłkowo powtórzone "już" w jednym zdaniu, ale poza tym nic szczególnie nie rzuciło mi się w oczy. Oby tak dalej, bo z tym bywa różnie.

O ile przedtem zachwalałam Coyote ponad niebiosa, to tym tomikiem jestem zawiedziona. Akcji praktycznie brak, bohaterowie spędzają mało czasu ze sobą, prawie że w ogóle. Mam jednak nadzieję na kontynuację, wtedy zakończenie będzie po prostu kiepskie, jeśli jednak TO jest koniec, to jest tragiczne. Nazwałabym to otwartym zakończeniem, które nic nie kończy i po którym nic nie wiemy. No cóż, mam nadzieję, że nie odbije się to na następnym możliwym tomiku

Jak zwykle super się czytało, historia w tym tomie bardzo fajnie się rozwija. Polecam :D